چه غریبی توای دختر...چه تنهای...

دلم میگیردوقتی نگاهم درنگاه بارانی ات گره میخورد...عجیب غریبی تودرشهراین ادمها...عجیب تنهای تودرمیان این همه به ظاهردوست...عجیب غریبی توپشت ان نقاب لبخند...عجیب...به توکه می اندیشم دلم میگیرد...دختر..کجای این دنیا ایستاده ای...که میبینی ودیدی نمیشوی...مهرمیورزی ومهرنمیبینی...درکدام کوره راه این روزگار.دست شادمانی ازدستت رها شد...که این چنین غمگین مانده ای..لیلی داستان های شبانه ام مجنونت به کدام سوگریخت که دیار جنون ماوایت شده؟...شیرین شورانگیزشعرمن.همراهت خسرو کدامین ملک دل گردیده که تلخ کامی روزیت شد؟اه توراچشده؟؟؟؟؟؟؟؟

بغض هزاران ابرمیشکندبادیدن نگاهت..بهارت کی به پایان رسیده شکوفه ی شاداب درخت زندگی..سایه خزان کی به دلت افتادنوگل خندان عاشق...خوب میدانم که دلت غوغاست وبرلبت لبخند..اما....به گمان وقت رفتنت رسیده...وقت کوچیدی ازدیار کسانی که زبانت را نمیدانند...ونگاهت رانمیفهمند...وقت رفتن رسیده..درنگ جایزنیست...نه باگام های لرزان ونه افتادن وخیزان...که محکم بایست وگام بردار...نگران نگاه های پشت سرت نباش...شایدهرگز متوجه رفتنت نشوند...شایدهرگزگوشی برای صدایت وچشمی برای نگاهت دلتنگ نشود...

شاید.........

واگرروزی اغوش لحظه.هوای تنت راکرد...اگردستی دلتنگ گرمای دست توشد..اگرقاب نگاهی تصویر سیمایت را ارزوکرد...اگرگوشی هوس شنیدن اوای کلامت راکرد...واگردلی هوای عشقت راکرد...تورا خواهدیافت....حتی اگران سوی زندگی باشی.........

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: