به هرسو می نگرم گویی انگشت های مرانشانه رفته اند و خطا کارم میخوانند....به هم نشانم میدهند و خیانت کارم میدانند!درقاموسشان نام من. هم معنی گناه است انگار...همزاد شیطانم شاید!

فرشته ای بابال های سوخته...رانده شده از بهشتی موهوم!

به کیفر گناهی که شاید تاوانش زندگی اوست!... به ویرانه های کاخ فروریخته غرورم می ایستم وخطاب به همه ی ان های که گناه کارم میدانندفریاد میزنم:مگرنه اینکه دخترحوایم؟ مگرنه اینکه ازنسل قابیلم...پس گناه وخطابامن زاده شده!مگرمادرم بهشت را به بهای میوه ی ممنوعه نباخت؟

من بت خدایان دروغین نتان راشکستم...خدای من مرابه اغوش عشق فراخواند.....به اغوش اتش.......!

هم او مرا بشارت داد به گلستان ققنوس!ای ادم هابروی تعصبات سنگی تان اغوش گشوده ام....سنگسارم کنیدکه....انالحق.